Շոստակովիչի, Հոնեգերի և այլ ականավոր կոմպոզիտորների «պատերազմական» սիմֆոնիաների կողքին Խաչատրյանի այս գործը դարձավ Հայրենական Մեծ պատերազմի գեղարվեստական ամենանշանակալի հուշարձաններից մեկը: Դա մի ոգեշունչ պատում է ժողովրդի սխրանքի, պատերազմի բերած տառապանքների և արհավիրքների, գալիք հաղթանակի մասին: Առանձին տեղ է զբաղեցնում 3-րդ մասը, որի հիմքում ընկած «Որսկան ախպեր» ժողովրդական երգն ընկալվում է որպես իրենց զավակների մահը սգացող մայրերի ընդհանրացված կերպար: Սիմֆոնիայի սկզբում զանգերի ղողանջը հնչում է որպես տագնապալի ահազանգ, իսկ վերջում նույն զանգերն ընկալվում են որպես հաղթանակի խորհրդանիշ:
«2-րդ սիմֆոնիան Խաչատրյանի այն գործերից է, որտեղ բարձունքի է հասնում ողբերգականությունը»,- գրել է Շոստակովիչը:
I. Andante maestoso
II. Allegro risoluto
III. Andante sostenuto
IV. Andante mosso — allegro sostenuto. Maestoso
