Ստեղծագործությունը նվիրված է առաջին կատարողներին` Ֆիլադելֆիայի սիմֆոնիկ նվագախմբին և նրա դիրիժոր Յուջին Օրմանդիին (պրեմիերան կայացել է 1941-ին): «Սիմֆոնիկ պարերը» Ռախմանինովի վերջին ստեղծագործությունն է, նրա ամենաողբերգական գործերից մեկը (պատահական չէ, որ 3-րդ մասում լայն զարգացում է ստանում միջնադարյան Dies Irae սեկվենցիայի թեման, որը վաղուց արդեն ընկալվում է իբրև մահվան խորհրդանիշ): Ռուսաստանից վաղուց հեռացած կոմպոզիտորի հայրենիքի կարոտը, երիտասարդության տարիների լուսավոր վերհուշը, բախումներով հարուստ դրամատիկական պայքարը, մոտալուտ մահվան կանխազգացումը, ֆանտաստիկական վալսի տենդային տեսիլը և նման բազմաթիվ այլ կերպարներ «Սիմֆոնիկ պարերում» հանդես են գալիս ընդհանրացված կերպով` ենթարկվելով միասնական լարված սիմֆոնիկ զարգացմանը: Կերպարների նշանակալիությունը և դրանց զարգացման թափը թույլ են տալիս այս գործն անվանել եռամաս սիմֆոնիա:
I. (Non) allegro (C minor – C major)
II. Andante con moto (Tempo di valse) (G minor)
III. Lento assai – Allegro vivace – Lento assai. Come prima – Allegro vivace (D minor – D major)
