Առաջին կատարողը դարձավ Կլարա Շումանը Դրեզդենում /1845, դիրիժոր՝ Ֆ.Գիլլեր/ և Լայպցիգում /1846, դիրիժոր՝ Ֆ. Մենդելսոն/:
Դաշնամուրի կոնցերտը ծրագրելիս Շումանը գրել է. «Այս գործը ներառելու է սիմֆոնիայի, կոնցերտի և մեծ սոնատի հտկանիշներ: Չէի ցանկանա գրել կոնցերտ վիրտուոզների համար: Պետք է մտածել ինչ որ նոր բան»: 1841-ին գրված առաջին մասը սկզբում ծրագրված էր որպես միամաս ինքնուրույն ստեղծագործություն՝ «Ֆանտազիա» Վերտառությամբ: Ավելի ուշ՝ 1845-ին, փոխելով իր մտադրությունը, Շումանն ավելացրել է ևս երկու մաս (Ինտերմեձո և Ֆինալ)՝ դրանով իսկ ամբողջացնելով իր մտահաղացումը: Դա կոնցերտի ժանրի բոլորովին նոր լուծում էր, որի հիմքում ոչ թէ դրամատիկական կերպարների հակադրությունն է, այլ զգացմունքների բազմազանությունը՝ մերթ առնական և քնարական, մերթ քմահաճ և քնքուշ:
1. Allegro affettuoso
2. Intermezzo: Andantino grazioso
3.Allegro vivace
