Պրեմիերան կայացել է 1893-ին Պետերբուրգում՝ հեղինակի ղեկավարությամբ:
«Երազում եմ հորինել հսկայածավալ սիմֆոնիա, որով կցանկանայի ավարտել իմ ստեղծագործական ուղին, — ասել է Չայկովսկին»: Այդպիսի գործ դարձավ նրա թիվ 6 սիմֆոնիան, որի մեջ կատարյալ մարմնավորում գտան կոմպոզիտորին մշտապես հուզող բարձր բարոյական և փիլիսոփայական խնդիրները, մտորումները կյանքի և մահվան մասին: Լարված պայքար արտահայտող 1-ին մասը, 2-րդ մասի երազական վալսը, 3-րդ մասի չարագույժ սկերցո-քայլերգը հանգեցնում են ֆինալին, որը միանգամայն անսովոր լուծում է ստանում՝ արտահայտելով հիասթափություն, ցավ և ի վերջո՝ մահ: Այս սիմֆոնիան ամենանորարարականն է Չայկովսկու ստեղծագործության մեջ, այն ուղղված է ապագային: Նրա կերպարները իրենց զարգացումն են ստացել 20-րդ դարի շատ կոմպոզիտորների գործերում:
1. Adagio – Allegro non troppo
2. Allegrocon grazia
3. Allegro molto vivace
4. Finale:Adagio lamentoso – Andante
