Պոլ Դյուկան ֆրանսիական երաժշտության պատմության մեջ մնաց որպես նշանավոր կոմպոզիտոր, ականավոր մանկավարժ և եռանդուն հասարակական գործիչ: Նրա ամենահայտնի գործն է «Հրաշագործի աշակերտը» սիմֆոնիկ սկերցոն՝ գրված ըստ Գյոթեի համանուն բալլադի: Սյուժետային առանցքը հետևյալն է. Հրաշագործի բացակայության պահին նրա աշակերտը ցանկանում է փորձարկել իր «մոգական գիտելիքները»: Նա կենդանացնում է Ցախավելին և հրամայում ջուր կրել: Սենյակը հեղեղվում է, բայց դեմն առնել այլևս հնարավոր չէ, քանի որ աշակերտը մոռացել էր «հետդարձի» մոգական խոսքերը: Այս աղետը վերացնում է տուն վերադարձած հրաշագործը, և ամեն ինչ խաղաղվում է:
Այս սյուժեի մեկը մյուսին հաջորդող բազմապիսի դրվագները Դյուկան երաժշտապես բնութագրում է իրեն բնորոշ նվագախմբային վարպետությամբ և տեսանելիությամբ: «Հրաշագործի աշակերտը» դարձել է ծրագրային երաժշտության գոհարներից մեկը: Նրա պրեմիերան կայացել է Փարիզում` հեղինակի ղեկավարությամբ:
