Արամ Խաչատրյանի ստեղծագործության մեջ առանձին տեղ ունի թատերական ներկայացումների համար գրված երաժշտությունը: Այդ երաժշտության մեջ մարմնավորում գտան Խաչատրյանի ստեղծագործական անհատականության ամենաբնորոշ կողմերը. վառ մեղեդայնությունը, կերպարների «տեսանելիությունը», դրամայի առանցքային պահերի մարմնավորումը:
Շուրջ 20 դրամատիկական ներկայացումների համար գրված երաժշտության շարքում իր առանձին տեղն ունի Լերմոնտովի «Դիմակահանդես» դրամայի համար գրված երաժշտությունը: Դրաման բեմադրվել է Մոսկվայի Վախթանգովի անվան թատրոնում՝ 1941-ին: Երկու տարի անց, Խաչատրյանը երաժշտության առավել ցայտուն համարները միավորել է սիմֆոնիկ սյուիտի մեջ, որը մեծ ժողովրդականություն վայելելով մինչ օրս իր կայուն տեղն է զբաղեցնում համերգային ծրագրերում:
Սյուիտը բաղկացած է հինգ մասերից. Վալս, Նոկտյուրն,Մազուրկա, Ռոմանս և Գալոպ: Հատկապես մեծ հեղինակություն է վայելում այս սյուիտի Վալսը, որը իրավամբ համարվում է կոմպոզիտորի լավագույն ստեղծագործություններից մեկը: Հարկ է նշել, որ Խաչատրյանը իր վալսը նվիրել է դրամայի գլխավոր հերոսուհու՝ Նինա Արբենինայի դերակատարին – Ալլա Կազանսկայային: 1982-ին կոմպոզիտոր Էդգար Հովհաննիսյանը հիմք ունենալով Ա.Խաչատրյանի Դիմակահանդեսի երաժշտությունը ստեղծել է 3 գործողությամբ համանուն բալետ, որի պրեմիերան կայացել է 1982-ին Օդեսսայի Օպերայի և բալետի թատրոնում, ապա և Երևանում և մի շարք այլ թատրոններում: 1985-ին նկարահանվել է Դիմակահանդես ֆիլմ-բալետը:
