Առաջին կատարումը՝ Վիեննա, 1899 դիրիժոր՝ Գուստավ Մալեր: Ավստրիացի մեծ կոմպոզիտոր և երգեհոնահար Բրուքները իրեն լավագույնս է դրսևորել հատկապես սիմֆոնիայի բնագավառում, ստեղծելով ինը մեծակերտ սիմֆոնիա: Հակառակ ավանդույթի, նրա սիմֆոնիաների 1-ին մասերն ընթանում են անշտապ, էպիկական շնչով՝ հանգեցնելով հզոր բարձրակետերի: Վեհաշունչ 2-րդ մասում (Adagio) մարմնավորում է գտնում կոմպոզիտորի խոնարհումը բնության առաջ: Ավստրիական լենդլեր պարի ոգով են գրված 3-րդ մասերը: Ֆինալներում, որպես կանոն, հեղինակը հիշեցնում է նախորդ Մասերի թեմաները և դրանով ընդգծում ֆինալի ընդհանրացող դերը: Գործիքավորման մեջ ակնհայտ է Վագների ազդեցությունը՝ պղնձյա փողայիններին հատկացված մեծ դերով:
1. Majestoso
2. Adagio. Sehr feierlich
3. Scherzo. Nicht schnell — Trio. Langsam
4. Finale. Bewegt, doch nicht zu schnell
