Դաշնամուրի և նվագախմբի համար գրված կոնցերտը ստեղծվել է 1936 թվականին և առաջին անգամ կատարվել 1937-ի հուլիսի 12-ին Մոսկվայում՝ Սոկոլնիկիում: Մենակատարը հայտնի դաշնակահար Լև Օբորինն էր, որին ընկերակցում էր Լեո Շտեյնբերգի ղեկավարած նվագախումբը:
Երևանում Կոնցերտի պրեմիերան տեղի է ունեցել 1939-ի փետրվարի 12-ին, մենակատար՝ Լեվ Օբորին, դիրիժոր՝ Գևորգ Բուդաղյան:
Հիրավի խորհրդային երաժշտության պատմության մեջ դա նշանակալից երևույթ էր: Քննադատները գրում էին կոնցերտի հաղթական երթի մասին. այն ձեռք բերեց «դաշնամուրային արվեստի իսկական հաղթանակի» նշանակություն՝ դառնալով աշխարհի բեմերի ամենապահանջված ստեղծագործություններից մեկը: Հիմնվելով Լիստի, Չայկովսկու, Ռախմանինովի, Ռավելի, Պրոկոֆևի կոնցերտային ոճի ավանդույթների վրա՝ կոմպոզիտորը նոր ուղիներ բացեց այդ ժանրի զարգացման,
ձևի մեկնաբանման, կոմպոզիցիոն կառուցվածքի, թեմատիզմի ասպարեզում:
Կոնցերտը համակված է արտահայտիչ և գեղեցիկ բազմազան բնույթի երաժշտական թեմաներով, որոնք խորին արմատներով կապված են Արևելքի ժողովրդական երաժշտության տարբեր շերտերի հետ: Առնական ու քնարական, մտախոհ ու կատակային, երգային ու պարային, նուրբ ու կրակոտ թեմաները երաժշտությանը հաղորդում են կենսական պատկերավորություն, ազգային երանգ, խաչատրյանական ոճի անկրկնելի հատկանիշներ: Կոնցերտը նվիրված է առաջին կատարողին՝ Լև Օբորինին:
1. Allegro ma non troppo e maestoso
2. Andante con anima
3. Allegro brillante
